De feestdagen thuis. Met minima
al of zelfs geen bezoek. Met gedachten over het afgelopen jaar, verdrietig om verlies en tegenslag, vrolijk om wat er goed was en alles er tussenin.
Ik merk dat ik af en toe last heb van de niet-nabijheid waar we ons in bewegen. Het kan niet goed zijn voor ons mensen als we een stapje terug doen als iemand ietsje te dichtbij komt, of als we de ander die beweging zien maken, als we elkaar veel minder zien, niet meer aan kunnen raken. Als we geen toevallige kletspraatjes meer hebben en ons beeldvergaderen weliswaar lekker efficiënt is, maar de broodnodige humor een veel kleinere kans krijgt.