Politieke partijen horen bij onze democratie, onze huidige democratische structuur is erop gebaseerd. De vraag is of deze structuur na zo’n 150 jaar nog steeds de beste is die je kunt bedenken om ervoor te zorgen dat we als burger prettig met elkaar op een stukje grond kunnen samenleven.
Stel we mochten met een blanco papier beginnen, zouden we dan op dit model komen: burgers – lang niet allemaal – verenigen zich in een partij die hun belangen moet behartigen in het bestuur van ons land, de provincie, gemeenten. De vereniging maakt een programma op basis van kenmerkende ideeën, een ideologie, stelt een kieslijst samen van mensen die de partij een periode moet vertegenwoordigen en probeert zoveel mogelijk stemmen te winnen. Elke vier jaar krijgt de kiezer de kans om invloed uit te oefenen door middel van zijn stem. Zouden we dat doen? Het is een model dat makkelijk uitdraait op macht. Strijdtermen horen erbij: we hebben gewonnen; we vechten ertegen/-voor; we kiezen strategisch. We denken in partijbelangen
Ik denk dat het beter kan. En met mij velen, gezien de experimenten met andere democratische vormen: burgerraden, democratie door loting, wijkgerichte aanpakken etc. Experimenten die gebaseerd zijn op initiatieven van inwoners in plaats van representatie en waar het algemeen belang van inwoners een veel ruimere kans krijgt.