Hoofdmoot van de politieke avond van 8 juni was het “College-akkoord”. Fractievoorzitter Michiel van de Kasteelen nam geen blad voor de mond:

Voorzitter,
Vorige week ging ik op weg naar Geldermalsen. Ik had mij voorgenomen om de treinreis van Meppel naar Utrecht te benutten voor het lezen van het College-akkoord. Maar al bij Zwolle had ik het uit. RTV Drenthe benoemde het uitstekend: In het nieuwe coalitieakkoord wordt met geen woord gerept over de controversiële thema’s in de gemeente. Als je dit nieuwe college mag geloven ligt Westerveld in een parallel universum. Je hebt enerzijds de wereld, Europa, Nederland, met een klimaatcrisis, een biodiversiteitscrisis, een oorlogscrisis, een vluchtelingencrisis, een fijnstofcrisis, een grondstoffencrisis, een energiecrisis, een economische verdelingscrisis, een watercrisis (verdroging, adaptatie en waterkwaliteit). En anderzijds heb je Westerveld. Al die crises houden op miraculeuze wijze halt bij de gemeentegrens. Niet alleen is er kennelijk geen gifprobleem in de landbouw met alle gevolgen van dien voor de biodiversiteit, de volksgezondheid en de cohesie in de samenleving. We hebben hier ook geen stikstofprobleem met impact op de Natura 2000 gebieden. Er is hier geen sprake van de noodzaak voor een energietransitie. Er is geen afvalvraagstuk en geen noodzaak tot circulair denken. Alles wat iedereen in den lande en in de wereld bezighoudt, gaat Westerveld voorbij.
Ik bemerkte bij mezelf in eerste instantie een zekere berusting. Wat had ik na de afgelopen drie jaar anders verwacht? Maar gelukkig besefte ik op tijd dat berusting het ergste is, dat je nu zou kunnen hebben. Gelukkig, voorzitter, kon en kan ik me alsnog fundamenteel kwaad maken. Dit collegeakkoord is minder dan niks. Het is een belediging voor Westerveld en haar inwoners.
Wat dus vanzelfsprekend niet kan, voorzitter, is dit stuk in drie minuten integraal bespreken. Ik kan niets met teksten als ‘Te denken valt aan…’ in de paragraaf over Inwonersparticipatie. Ik kan niets met ‘voorrang voor lokale bedrijven’ zonder alle andere aspecten van duurzame inkoop en aanbesteding. Ik kan niets met een Programma Sport, cultuur en recreatie, waarin alleen aandacht is voor sport en recreatie. Ik kan niets met een Programma Sociaal Domein, waarin de groepen die in zware problemen zijn, ondersneeuwen in wolligheid. En ik kan al helemaal niets met het kopje Vergroten van de biodiversiteit, waaronder niets te vinden is over het vergroten van de biodiversiteit, maar alles over het gebruik kunnen blijven maken van natuurgebieden.
Mijn nieuwe heldin in Den Haag is de VVD-minister voor stikstof, Christianne van der Wal, die drie weken geleden al zei, dat “het besef bij haar partijgenoten in de provincies, dat er echt sprake is van een stikstofcrisis, nog moet indalen”. Zij is (tot nog toe) in ieder geval een bestuurder, die beseft dat de tijd van handelen is aangebroken. Deze glossy onder de titel ‘Bouwen aan de Toekomst’, doet precies niet dat wat de titel zegt, strooit zand in de ogen van onze inwoners en getuigt van een volkomen niet serieus nemen van onze belangen nu en die van onze kinderen en kleinkinderen. Dat vind ik deze coalitie fundamenteel kwalijk te nemen. Het worden vier zware jaren voor de inwoners van Westerveld!